ŚCIBOR-RYLSKI napisał sztukę teatralną. To mnie nie zdziwiło. Od scenariu­szy filmowych - a Ścibor ma ich wiele w swoim dorobku - do scen dla teatru droga nie­zbyt daleka. Ścibor obrał for­mę sztuki dwuosobowej. Jest to wcale rzadki typ popisu zręczności zawodowej. Ścibor z satysfakcją demonstruje sprawny warsztat. Płynny dia­log, wzorowa konstrukcja, do­wcip nieraz cienki, wyczucie specyfiki teatralnego efektu, szansa znacznego powodzenia wśród widzów, dla których "Bliski nieznajomy" jest prze­znaczony - to mało? Sztuki dwuosobowe są naj­częściej ścieśnione tematycznie, ograniczone do prywatnej strefy przeżyć. Ścibor, autor prób stworzenia westernu po polsku i modelu polskiego fil­mu sensacyjnego, jest zarazem twórcą paru filmów, zamyka­jących konflikt psychologiczno-obyczajowy w ramach moż­liwie kameralnych. "Bliski nieznajomy" to jakby ich kon­tynuacja. Przy okazji premier tego typu swoich filmów ob­rywał Ścibor tęgo od kryty­ków,