Zygmunt {#os#871}Hübner{#/} wyreżyserowałw Teatrze Starym "Anabaptystów". Wielkie widowisko ze sceniczną pompą i przepychem. Wszystko, co nadawało się do teatralizacji w sztuce Dürrenmatta - zwielokrotnił, przerysował i rozbudował w groteskę, kabaret, operę, teatr okrucieństwa, planchonizm... Uzyskał barokową wystawność, kalejdoskopowość stylów i chwytów, a zarazem teatralną umow­ność, bo trudno rozgrywające się wy­padki w takiej oprawie i stylistyce traktować inaczej niż poprzez scenicz­ną konwencję. Są ważne i błahe, śmieszne i trywialne, dowcipne i płas­kie, niby prawdziwe w swoim negliżo­waniu historii, a równocześnie puste jak każdy dowcip, który usiłuje zastą­pić poważną ocenę. Czy paradoksami można kompromitować mechanizmy historii i władzy? Tak. Na pewno. Rzadko to jednak się udaje na scenie. A tego chciał dokonać Dürrenmatt, ułatwiając sobie zadanie postacią Jo-hanna Bockelsona, którego przekształcił w aktora i