Muzyka Fryderyka Chopina wielokrotnie była natchnieniem dla choreografów. Już w roku 1857 baletmistrz Teatru Wielkiego w Warszawie R. Turczynowicz wykorzystał ją w formie wstawek w balecie A. Adama "Żeglarz". Dużą popularność zdobyła suita A. Głazunowa "Chopiniana", który w 1892 r. zinstrumentował kilka utworów fortepianowych Chopina na orkiestrę symfoniczną. W gdańskiej wersji "Chopiniany" (czyli "Sylfid" - jak ją nazwał S. Diagilew) Polonez A-dur w instrumentacji Głazunowa pełni rolę uwertury i grany jest przez orkiestrę, natomiast wszystkie tańce wykonywane są przy dźwiękach fortepianu. Sugestywność gry pianisty Bogdana Czapiewskiego i wzmocnienie brzmienia instrumentu przez głośniki sprawiają, że nie odczuwa się braku orkiestry. Na tle nastrojowego półrecitalu pianisty tym wyraźniej uwydatniły się poszczególne tańce solistów w układach M. Fokina, eksponując szczególnie Alicję Boniuszko, Joannę Górską, Oksanę Kowalówną, Wandę Ti