Jedyny to teatr, w którym każdy aktor działa z niezawodną siłą atrakcyjną - poprzez samo poja­wienie się na scenie. Aktorem tym jest lalka. Oczywiście obecność na scenie to nie wszystko. Widz czeka na urealnienie postaci, zamkniętej w ku­kłę. A więc na ruch i sło­wo. Te dwa elementy sta­nowią dopiero o pełni je­go przeżycia, o artystycz­nym powodzeniu lalkowe­go spektaklu. Teatr "Baj" wystawił ostatnio sztukę Kazimiery Jeżewskiej pod tytułem "O Jaśku Złotniku i o Burmistrzance". Lalki są świe­tne plastycznie (Ali Bunsch zrobił z nich małe arcy­dzieła) i poruszają się po scenie znakomicie. Pozo­staje jeszcze słowo mó­wione, wiążące się, rzecz jasna, ściśle z tekstem sztuki. Ale tu potykamy się. Kazimiera Jeżewska po­kusiła się o ciekawą kon­cepcję, bardzo ładną w za­myśle. Pokazała nam Sta­re Miasto sprzed wieków, z halabardnikami, prze­kupkami, majstrami, cze­ladnikami, rycerzami. Ten dawny świat ożywa. Oży­waj