Jacek Janczarski pojawił się w radiu, a zarazem został zanotowany przez słuchaczy w doborowym towarzystwie: Adam Kreczmar, Jan Stanisławski, Jan Pietrzak, Jonasz Kofta i Stefan Friedman. I przez dobrych kilka lat zasiadało się przed radioodbiornikiem w porze nadawania Ilustrowanego Tygodnika Radiowego, a potem Ilustrowanego Magazynu Autorów, aby słuchać opowieści z królestwa Pasmanterii, "Dialogów na cztery nogi" i "Spotkań z przyrodą", gdzie romantyczna pani Eliza dzielnie walczyła o uczucia rezolutnego pana Sułka. I choć, przyznam, ja sama bardziej sobie ceniłam twórczość Kofty czy Kreczmara, faktem jest, że właśnie pan Sułek Janczarskiego zawładnął masową wyobraźnią radiosłuchaczy, a jego powiedzenia i zwroty słyszało się na ulicy i w tramwaju. Tak więc w radiu i w kabarecie - słynna piwniczka "Pod Egidą" na Chmielnej - pojawiały się najróżniejsze formy kabaretowe, w "Szpilkach" i w "Życiu Literackim" - opowiadania, aż wreszcie teatry za