Idea szlachetna, temat współ­czesny, oparty o rzeczywiste rea­lia, postacie bohaterów ciekawie zróżnicowane - czegóż więcej trzeba? Ba, dobry spektakl, czy prawdziwie pasjonujący scenariusz telewizyjny musi posiadać jeszcze "coś", musi, a właściwie powinien mieć zwartą, przejrzystą konstrukcję dramaturgiczną. Edmund Niziurski przedstawił w swoim "Awansie" rodzaj telewizyjnego reportażu. Taki gatunek jest też potrzebny, nawet wtedy, gdy prze­chodzi pewną sceniczną parafrazę. Tutaj rolę bohaterów z tzw. nie najlepszą przeszłością - grali zna­ni aktorzy scen warszawskich, oni też prezentowali konflikty współ­czesności zrodzone w warunkach dość szczególnych, na budowie kopalni miedzi. Tam, gdzie tych ludzi przygarnięto po prostu dla­tego, że istniał brak rąk do pracy i tam, gdzie nie każdy mógł i dawał sobie z nimi radę. Scenariusz telewizyjny Edmunda Niziurskiego odkrywa (jeszcze raz!) te paradoksy, które niesie życie - ci ludzie