Tło sztuki i postać Villona to prawdziwie pasjonujący temat. Więc - schyłek i przełom średniowiecza, kiedy Francja wewnętrznie skłócona wiedzie okrutną wojnę Z Anglikami. Spalenie na stosie mistycznej bohaterki tej wojny Joanny d'Arc jest symbolem czasów. Sygnalizuje zmierzch feudalnego rycerstwa, idealizowanego w pieśni bohatersko-miłosnej, i zmierzch fi-deizmu religijnego mającego swe odbicie w teatralnych misteriach. Choć trwa mistyczna obsesja śmierci w makabrycznych tańcach i moralitetach, jednak żywioł życia wyjawia się równocześnie w rubasznej wyuzdanej farsie mieszczańskiej. Villon kroczy w awangardzie swoich czasów, ich przełomu, niepokoju, nienasycenia, odkłamania, i biegunowej dwuznaczności. Z okrutnym i żywiołowym realizmem obrazuje równocześnie zgniliznę życia i jego piękno, gorycz nędzy i rozkosz życia, własną skruchę i bunt przeciw wszystkiemu i wszystkim, i przeciwko samemu sobie. Ten oświecony klerk i swawolny student, z czase