Po kilkuletniej przerwie we­szło znowu do repertuaru war­szawskiego Teatru Wielkiego Mozartowskie arcydzieło - "Uprowadzenie z Seraju", co z pewnością szczerze ucieszy licznych wielbicieli twórczości ge­nialnego kompozytora. Weszło, tym razem na małą scenę Tea­tru, co z uwagi na charakter dzieła jest pomysłem ze wszech miar szczęsśliwym. Weszło oczy­wiście w nowej inscenizacji i od nowa przygotowane muzycz­nie pod batutą szefa Teatru, Roberta Satanowskiego. I powiedzieć trzeba od razu, iż jest to przedstawienie bar­dzo sympatyczne. Wyśmienita jest oprawa scenograficzna Marka Dobrowolskiego z po­kaźnych rozmiarów pałacem baszy Selima, obracającym się na osi (choć w Sali im. Mły­narskiego nie ma przecież ob­rotowej sceny). Znany już w Polsce włoski reżyser Frank de Quell, doświadczony w swym zawodzie majster, wartko po­prowadził akcję, wplatając w nią szereg szczerze zabawnych pomysłów. Robert Satanowski zaś sprawnie i dynamicznie kie­r