EN

1.04.2002 Wersja do druku

Antygona

Plusy: 1. Interesująca przestrzeń: wielki blaszany wagon jako barak mieszkalny, podłoga zastawiona klatkami z żywy­mi gołębiami, ogromne czarne folie, zwisające i zasłania­jące drugą stronę. To świat w czasie remontu, gdzie wszyst­ko jest odwrócone, głuche, brudne; świat zniszczony, po­deptany, pozbawiony harmonii. Może jakiś koniec świa­ta. 2. Piękne są wszystkie dodane sceny, wizyjno-symboliczne nieme zatrzymania: spotkanie Antygony ze zmar­łym bratem Polinejkesem czy zabawa z huśtawką; pełne ciepła, nasycone, intymne, wprowadzające kontrastującą tonację o lirycznym odcieniu. 3. Muzyka puentuje, kontrapunktuje, a także (przede wszystkim) nadaje biegowi zdarzeń potrzebny rytm i pulsację. Gruchanie zamkniętych w klatkach gołębi, wojsko­wy marsz czy inne dźwięki o "wojennym" zabarwieniu - dodają też inną przestrzeń, przenosząc akcję ze starożyt­nego we współczesny konkret, może bałkański, może bli­skowschodni. 4. Wśród ak

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Antygona

Źródło:

Materiał nadesłany

Didaskalia

Autor:

Tomasz Cyz

Data:

01.04.2002

Realizacje repertuarowe