Jego nominację traktowano jako tymczasową, a poprowadził Teatr Wielki w Warszawie nadspodziewanie dobrze, nawet jako dyrektor naczelny.

Wykształcony w Gliwicach jako skrzypek, grał w orkiestrze Opery Wrocławskiej, od 1 stycznia 1950 roku zaś (przez siedem lat) był tam asystentem dyrygenta. Jednocześnie studiował prawo na Uniwersytecie we Wrocławiu (ukończył je w roku 1952) i dyrygenturę w tamtejszej uczelni muzycznej (1951-1954) u Kazimierza Wiłkomirskiego oraz Adama Kopycińskiego. Zadebiutował w Operze Wrocławskiej 1954), prowadząc spektakl "Złotego kogucika" Rimskiego-Korsakowa. W tym samym czasie pracował w Młodzieżowym Domu Kultury we Wrocławiu z zespołami pieśni, tańca i opery, z którymi zdobył nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie w 1955 roku. Był też pedagogiem we wrocławskim Liceum Muzycznym. Umiejętności dyrygenckie doskonalił w warszawskiej PWSM na aspiranturze u Waleriana Bierdiajewa (1955-1956) i w Conservatorio Benedetto Marcello w Wenecji (1960). W latach 1957-1962. był dyrygentem w Operze Poznańskiej. Pierwszego sierpnia 1962 roku