"Wiśniowy sad" zajmuje w dorobku Antoniego Czechowa miejsce pokrewne pozycji "Burzy" w twórczości Williama Szekspira. Oba wybitne utwory są pożegnaniem wielkich autorów z teatrem. "Wiśniowy sad" pisał Czechow rok przed śmiercią, wiedząc o swej chorobie, wolniej i z większą trudnością niż poprzednie sztuki. Premiera w moskiewskim Teatrze Artystycznym ledwie kilka miesięcy poprzedziła odejście pisarza. Wydawałoby się, że dramat-testament musi być rozliczeniem z życiem i światem w tonie bardzo poważnym. Czechow jednak żądał, by "Wiśniowy sad" traktowano jako komedię, a momentami nawet farsę. Rozpięcie sztuki między konwencją komediową i tonacją dramatyczną stało się na wiele lat podstawowym wyzwaniem, któremu sprostać muszą inscenizatorzy arcydramatu Czechowa. Czasem przeważa koncepcja Konstantego Stanisławskiego, każąca widzieć utwór jako mroczny dramat psychologiczny, rzadziej interpretacja autorska. Kiedy realizatorzy nie wiedzą, na co