Prócz licznych artykułów, referatów konferencyjnych i recenzji zdążył opublikować dwie książki: zwartą monografię "Semantyka tonacji w niemieckich dziełach operowych XVIII i XIX wieku" w 2000 roku i o cztery lata późniejszy obszerny "Afekt w operach Mozarta i Rossiniego" - o zmarłym w lutym muzykologu Januszu Mianowskim pisze Rafał Augustyn w Odrze.

Jarosław Mianowski, z jego płaszczyzną obserwacji, umiał z sukcesem opisywać teatr jako zjawisko żywe i dziejące się między ludźmi, historycznie zmienne, a przy tym integrujące struktury rozmaitego rzędu. Stąd też wziął się projekt cennej sesji "Dźwięk - słowo - obraz. Teatr muzyczny między naukami", którą jesienią 2008 roku zorganizował z kolegami z Uniwersytetu Szczecińskiego. Stąd plany ścisłej współpracy z literaturoznawcami i teatrologami, zwłaszcza prof. Elżbietą Nowicką z poznańskiej polonistyki. Prócz licznych artykułów, referatów konferencyjnych i recenzji zdążył opublikować dwie książki: zwartą monografię "Semantyka tonacji w niemieckich dziełach operowych XVIII i XIX wieku" w 2000 roku i o cztery lata późniejszy obszerny "Afekt w operach Mozarta i Rossiniego". Pierwsza oparta była na doktoracie, druga stanowiła podstawę habilitacji. Tytuły skromne, ale prace doniosłe. Pierwsza jest niezwykle pomysłowym i bardzo użyt