"Andrea Chenier" traktuje o czasach tragicznych (Rewolucja Francuska) i uwikłanym w nie poecie. Znakomity pierwszy akt, bazujący na bladawych kolorach i przerysowanych postaciach starej arystokracji, kończy pojawienie się kałuż krwi (początek rewolucji). Potem mamy pełen migotliwego blichtru świat "rewolucyjnego kabaretu", pochłoniętego przez krwawą czerwień. W końcu i ona zostaje "zaatakowana" przez dosadną barwę błota. A na tym tle szczegóły - chłepczący krew pies, przerażająco radosny nastrój sceny kobiet szykujących arenę egzekucji... Z tych szczegółów wyłania się opowieść nie tylko o jednej, konkretnej rewolucji.