Na początek dwa wyjaśnienia. Naj­pierw wyznanie - żeby nie było żadnych nieporozumień: w Ko­ściele, który wieszczy Esther Vilar w sztu­ce "Amerykańska papieżyca" nie mógł­bym być księdzem z przyczyn zasadni­czych, rzekłbym ortodoksyjnych. I druga uwaga: Esther Vilar nawiązuje do znanej legendy z IX wieku. Dotyczyła ona pew­nej dziewczyny z Moguncji, która w Ate­nach (przybyła tam wraz ze swym uko­chanym) występując w stroju męskim zdo­bywała wiedzę. W Rzymie jako Jan An­gelicus została wybrana na papieża. Mia­ła panować przez dwa lata, pięć miesięcy i cztery dni jako Jan VIII, póki nie zmarła w czasie procesji. Ahistoryczność tej le­gendy jest dziś dla wszystkich oczywista. Rządy owej papieżycy nie mieszczą się w przedziale między śmiercią Leona IV i wyborem Benedykta III. Joannę II autor­ka sztuki osadziła na tronie papieskim w 2014 roku. Monodram z warszawskiego Teatru "Studio" (bardzo dobra rola Joanny {#os#483} Trze­pieci�