W czerwcu odbyła się w Warszawie prapremiera polska sztuki Petera Shaffera pt. "Amadeusz". Poprzedziła ją do­syć znaczna kampania rekla­mowa, ponieważ podjął się jej reżyserii, w Teatrze na Woli Roman {#os#9830}Polański{/#}. Z wielu po­wodów towarzyszy tej premie­rze wzmożone zainteresowanie krytyki i publiczności. Czasy są bowiem dość szczególne, a artyści z politycznej ariergardy postanowili stać się walczącą forpocztą, awangardą polskich przemian. Zawsze na czele, za­wsze u boku najważniejszych, zawsze w środku najważniej­szych spraw, z autentycznej potrzeby, z pasji społecznikow­skiej, i... z resztek megalomanii, z których jeszcze nie obdarło ich teatrum życia. Chciałabym tu przypomnieć dwie publikacje prasowe zwią­zane z "Amadeuszem". Pierw­sza to wywiad Polańskiego dla "Przekroju". Dlaczego o Mo­zarcie - bo to po prostu bar­dzo dobra sztuka. Zaintereso­wanie psychologią, stosunkiem człowieka do człowieka, będą­cego przede wsz