"Gałązka rozmarynu" jest sztuką o wściekłych ryzykantach co porwali się z motyką na słońce. Podobnie heroiczną próbą było wystawienie sztuki Nowakowskiego w Londynie. Był to zawadiacki popis brawury, nie liczącej się z przeszkodami. W normalnych warunkach, na zwykłej polskiej scenie, wystawienie "Gałązki rozmarynu" wymagało nie byle jakich zabiegów, trudów, wysiłku. Jest to sztuka zespołowa, w której każda rola jednakowo jest ważna. Wszyscy są tu w równej mierze solistami i drobne potknięcia jednego z aktorów może popsuć popisowe efekty sztuki, kilka takich potknięć może ją położyć. Na pozór sztuka ta łatwo zdobywa publiczność, bo roi się w niej od efektów na przemian zabawnych i tragicznych, śmiech miesza się z wzruszeniem, tyle tu opisu dla wszystkich aktorów razem i każdego z osobna, ale na to właśnie by każdy popis trafiał, by żaden efekt nie przepadł , by nic z nich nie uronić, trzeba starannego przygotowania, niezliczonych