Jest pewien mit heraklejski pomijany na ogół w podręcznikach greckiej mitologii przeznaczonych do użytku szkolnego. Jak wiadomo, dzielny ten i zacny osiłek doko­nał wśród innych niecodziennych prac ty­tanicznego dzieła o charakterze populacyj­nym, zapładniając błyskawicznie pięćdzie­siąt królewskich cór. Urodziły one zastęp pięćdziesięciu krzepkich heraklitów. Artur Marya Swinarski obrał za kan­wę swego scenicznego utworu baśń bar­dziej realistyczną. Córek królewskich jest pięć zaledwie, lecz i oblubieniec to szes­nastoletnie pacholę; zbyt wiele nie należy odeń wymagać. Czułem się nieco zawiedziony słuchając dowcipów padających ze sceny Teatru Ka­meralnego. Wydaje mi się, że jedynie nie­słychanym ubóstwem rodzimego piśmien­nictwa "frywolnego" można sobie tłuma­czyć ożywioną, choć nie pozbawioną zaże­nowania, reakcję widowni. Zbyt wysoko cenię cienki dowcip wspaniałych parodii Swinarskiego i jego satyr, by zadowala�