Trzy postacie w tej sztuce traktują rzecz całą tak, jak ją traktować należy: Fruzia, Zuzia i Józia. Dziewczyniska doskonale wiedzą jak okrutnie załgany jest ten mały, ota­czający je światek, w którym szermując frazesami o szczęściu, myśli się wyłącz­nie o pieniądzach. Ich to jednak nie do­tyczy, a że wszystkie trzy - jak się moż­na domyślać - pochodzą z ludu, więc sąd mają trzeźwy, spojrzenie bystre i tyl­ko one jedne nie dają się wywieść w po­le. Przeciwnie - ze starego Grzegorza robi durnia bez większego nakładu sił i środków. Pozostali - może z wyjątkiem Remby - uczynią identycznie, ale już w odniesieniu do siebie samych tudzież przy pomocy własnej inwencji. W do­datku topornie i bez wdzięku. Pani Orgonowa będzie jak czołg parła do zdobycia majątku, bez żenady kupcząc swą córką. Dwie słodkie idiotki - pani Dyndalska i panna Aniela - zrobią wszystko, by rajfurzenie się udało. Ma­jor z Rotmistrzem łatwiutko uwierz�