Z prawdziwą przyjemnością obejrzałam "IGRASZKI Z DIABŁEM" JANA DRDY wy­stawione niedawno na małej scenie gdyńskiego Teatru Muzycznego jako przedstawianie dyplomowe adeptów studio wokalno-aktorskiego. Sądzę też, że podobne wra­żenie odnieśli po premierze spek­taklu wszyscy widzowie i wróżę temu przedstawieniu niemałe po­wodzenie u publiczności. Trudno bowiem nie przyjąć życzliwie pełnej humoru i bezpreten­sjonalnej opowieści z gatunku ba­jek "dla dzieci od lat pięciu do stu". Jeśli w dodatku historyjka ta podana jest lekko i po prostu dob­rze pod każdym względem. To zresztą raz jeszcze potwierdza sta­rą prawdę, że lepiej czasem w doborze repertuaru sięgnąć po coś zwyczajnego, mało - jak to się mówi - ambitnego i zrealizować to bardzo dobrze, niż brać na war­sztat utwór wybitny i kompletnie go "położyć". Ta uwaga uczyniona niejako na marginesie jest tu jednak o tyle uzasadniona, że "Igraszki z diab­łem" co prawda banalne, zawier