Szkoda, że żaden teatr war­szawski nie umieścił w swych planach repertuaro­wych na najbliższą przysz­łość ostatniego dramatu Bertolta Brechta "Życie Galileusza", który słusznie uważa się za moralno-filozoficzny testament wielkiego re­formatora współczesnego teatru. Podjął się tego ambitnego zada­nia Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie, dając w sumie piękne widowisko w trzynastu obrazach, starannie opracowanych i wyre­żyserowanych przez Bronisława Dąbrowskiego, na tle pomysło­wych dekoracji Jana Kosińskie­go. Życie wielkiego astronoma i fi­zyka włoskiego, Galileusza, entuz­jasty nauk kopernikowskich, uwikłane w perfidne nici polityki papieskiej Urbana VIII, stało się kanwą dla wyrażania wielu my­śli, poglądów o współczesności. Brechtowski Galileusz doskonale pojmuje społeczne skutki swej postawy moralnej wobec przemo­cy. Jego klęska osobista nie za­ciera jednak jego troski i niepo­koju o dalsze losy nauki, rozwo­ju myśli ludzkie