nazwać można dokumentem współpracy {#au#28}Giraudoux{/#} z Jouvetem. Ma też ten utwór cechy zleżałego dokumentu: jest papierowy i wyblakły. Napisany dla zespołu Jouveta budzlł swego czasu duże zaciekawienie na scenie Athenee. Pozwalał widzom wkraść się za kulisy ulubionego teatru, podpatrzyć sekrety wybornej i głośnej "kuchni" jouvetowskiej, usłyszeć zdanie słynnego aktora na temat literatury i teatru, wreszcie - być świadkiem śmiałej, dowcipnej i celnej rozprawy dyrektora z krytykami. A także z gnębiącą artystów podatkami Republiką, reprezentowaną .przez deputowanego Robineau. Publiczność paryska chętnie słuchała dialogów, których aktualna zawartość miała walor autentyczności. Orientowano się bowiem, jak bliskie, przyjacielskie związki łączyły autora i dyrektora teatru, w inscenizowanej dyskusji broni Giraudoux także walorów swego warsztatu dramaturgicznego. Broni naczelnej - jego zdaniem - funkcji stylu; bo w