"Śpiąca królewna" jest nie tylko jednym z najpiękniejszych, ale i najtrudniejszych, jeśli w ogóle nie najtrudniejszym do realiza­cji tradycyjnym baletem. Wyma­ga bowiem dużej, znakomitej orkiestry, bogatej, wysmakowa­nej oprawy plastycznej i wresz­cie, a właściwie przede wszyst­kim, ogromnej liczby najwyższej klasy solistów i licznego, ideal­nie dobranego i przeszkolonego corps de ballet. Jeśli nie dopisze nawet jeden z tych elementów, "Królewna" traci więcej, niż jaki­kolwiek inny balet. Niewiele jest na świecie zespo­łów, które mogą sobie pozwolić na zapewnienie "Królewnie" iście królewskiej inscenizacji. Nie jest to sprawa dobrej scenografii i dobrego wykonania muzycznego, gdyż specjalistów w tych dzie­dzinach jest wszędzie sporo. Znacznie trudniej pozyskać kom­petentnego realizatora choreogra­fii Petipy, jeszcze trudniej zgro­madzić w zespole tylu i takich solistów, aby chociaż podwójnie obsadzić wszystkie partie taneczne. A już rzecz