XIV Warszawskie Spotkania Te­atralne otwarto przedstawienie "Śmierć w starych dekoracjach" wg Tadeusza Różewicza, w a­daptacji, reżyserii i scenografii Jerzego {#os#1241}Grzegorzewskiego{/#}, z mu­zyką Stanisława {#os#969}Radwana{/#}. Jest to widowisko przewrotne. Odwró­cona jest jego optyka. Aktorzy grają w wielkiej, pustej sali te­atralnej, pośród pustych krzeseł widowni, na balkonach i w lo­żach, publiczność zaś siedzi na scenie i jest zaskoczona tym, co dzieje się przed jej oczyma. Jerzy Grzegorzewski uprawia od lat sztukę łamania konwencjonalnej przestrzeni teatralnej, szuka dla każdej swej inscenizacji nowej formy przestrzennej. Intencja re­żysera jest bardzo przejrzysta. O­to umiera przed nami stary człowiek, który marzył przez całe życie, by ujrzeć Wieczne Mia­sto. I tu właśnie czeka go naj­większe rozczarowanie i naj­większa tragedia. Widzi śmierć starego świata, jego nicość i marność, umiera wraz z nim, jak jego cząstka. Wiel