Z głupich ludzi nie należy się śmiać, należy korzystać z ich słabostek - mówi na początku Jegor Głumow, młody, obiecujący inteligent i od tego momentu, zaczyna prowadzić swą komedię. Przekonawszy się, że pisaniną w życiu daleko nie zajedzie, zabiera się do zrobienia kariery przy pomocy protektorów i ludzi wpływowych, których zdobywa pochlebstwami ordynarnymi i bez umiaru, bo - jak powtarza z mocą - na tym polega sekret powodzenia. Niemal w tym samym czasie, kiedy umierał Gogol debiutował jako autor sceniczny Aleksander Nikołajewicz Ostrowski (1823-86). Literatura rosyjska zyskała więc nowego znakomitego prześmiewcą i jednego z najpłodniejszych dramaturgów (napisał przeszło 50 sztuk). Przezwano go "Szekspirem kupiectwa", albowiem w twórczości swojej upodobał sobie szczególnie słabości moskiewskiego mieszczaństwa, choć w innych sferach społecznych miał równie dobre rozeznanie. Był jednakże od Gogola mniej zjadliwy i karykaturalny, jego sz