Wśród komedii Aleksandra Fredry ta właśnie należy do najpopularniejszych i najbar­dziej lubianych. Wytrawni krytycy i fredrologowie stawiają wyżej ostrość "Mę­ża i żony" czy ironię"Pana Jowialskiego", ale publiczność teatralna sympa­tyzuje wyraźnie z nastrojowością i ciep­łym humorem "Ślubów panieńskich". Pierwsza wersja komedii powstała w 1827 roku. Nosiła inny tytuł ("Nie­nawiść mężczyzn") i była napisana prozą. Fredro nie zdecydował się jej ogłosić, ale dzieła nie porzucił. Zmienił je­go tytuł i formę, nadając sztuce kształt czteroaktowej komedii wierszem. Osta­tecznie pracę ukończył w 1833 roku. "Śluby panieńskie" są typową kome­dią charakterów respektującą teatralne kanony jedności miejsca, czasu i akcji. Wielkość Fredry ujawnia się tutaj nie w konstrukcji intrygi, ale w rysunku postaci i umiejętności stworzenia ciepłego, jasnego klimatu sztuki. Nie­mal każda z siedmiu występujących w komedii osób to wspanial