Dwadzieścia parę lat temu Wojciech Pszoniak, grając Chlestakowa w "Rewizo­rze", na rozkołysanej huśtawce wzlatywał nad scenę Narodowego i w jakimś niemal ekstaty­cznym porywie plótł arcyłgarstwa o sobie samym i Petersburgu. Huśtawka, wstawiona przez Ada­ma Hanuszkiewicza do komedii Gogola, przyda­wała spektaklowi lekkości, podkreślała finezję do­wcipu i aktorski polot. Był to jeden z najlepiej trafionych pomysłów reżysera, bardziej funkcjo­nalny niż sławna drabina w "Kordianie" i hondy w "Balladynie". Czasy się zmieniły. Reżyserskie pomy­sły z epoki średniego Hanuszkiewicza nie są obec­nie - jakby powiedział Fredrowski Orgon - a la mode, Pszoniak zaś gra dzisiaj nie Chlestakowa, lecz Łatkę. Oglądając go w tej roli ma się jednak wrażenie, że wciąż - jak dawniej w Narodowym, tak teraz w Polskim - wzlatuje ponad scenę, choć już bez huśtawki, za to w przyciężkawej scenerii (Łucja Kossakowska) oberży. Utrzymana w brunatnoszarej gamie k