ANDRZEJ SAPIJA, młody reżyser ze Studia im. Andrzeja Munka, na swój debiut w telewizji wybrał trzy utwory Władysława Lecha Terleckiego, powstałe pierwotnie jako słuchowiska radiowe: "Przyjdę do pani znów za rok", "Wieczór imieninowy", "Herbatka z nieobecnym". Znakomity prozaik, autor pasjonujących powieści historycznych, w których zawarł ciekawe przemyślenia nad psychologią społeczną, okazał się również wielce sprawnym dramaturgiem (żeby przypomnieć tylko o sukcesie jego własnej powieści "Dwie głowy ptaka", stanowiącej część tryptyku poświęconego Powstaniu Styczniowemu). Wprawdzie trzy jednoaktówki, które zobaczymy w telewizyjnym wieczorze, nie są sztukami historycznymi, jednak autor i tutaj stosuje zabieg jakby demistyfikacji kolejnych legend, w które stroić się lubi nie tylko historia, ale też zwykli śmiertelnicy. W "Przyjdę do pani znów za rok" akcja rozgrywa się w domu dla starych aktorów, którym dawne zdjęcia i wspomnienia niejedn